Help! Mijn baasjes draaien door…
Nu heb ik me toch een halve ‘wereldreis’ gemaakt. Ik ben met mijn
baasjes naar Lüneburg geweest om daar mee te doen aan de show van de
Duitse bouviervereniging. We waren nog nooit zo ver weg geweest, dus dat
moest ook een keertje geprobeerd worden. Net zoals ik ook altijd van
alles nieuws moet uitproberen doen mijn baasjes dat dus ook. Na een half
uurtje rijden dacht ik, “hoera we zijn er!”. Foutje…. we stopten alleen
maar om samen met een paar andere mensen en hun hond verder te rijden.
Na het volgende half uurtje begon ik me langzaam af te vragen of we er
nog niet waren en na nog een uurtje waren we er nog niet. Ik begon er nu
bijna aan te twijfelen of mijn baasjes toch niet helemaal gek geworden
waren. Soms stopten we, dan mocht ik ff lekker eruit en ff met de andere
hondjes spelen, maar zeg eens wat een onzin. Als je mij wilt laten
spelen ga je toch niet eerst uren rijden??? Na een nog een half uur ben
ik maar gestopt me zorgen te maken over mijn baasjes. Want beter een
goede gek dan helemaal geen gek als baasje. Gelukkig zijn we toch nog
ergens aangekomen. Het werd tijd.
’s Avonds zijn we gezellig met 10 baasjes gaan eten en wij mochten er
lekker allemaal bij zijn. Dat was best gezellig. Toen we zaten te eten
kwamen er nog 3 meneren aan de tafel naast ons zitten. Eentje was er
heel erg aardig tegen mij. Knuffelde mij meteen bij binnenkomst. Voelde
wel een beetje heel erg goed aan mijn kopje voor de vorm (!?!?!). Dat
vond ik best een beetje vreemd. Maar ja, iedereen vind mij nog steeds
eeeeeeenig, dus ik liet het maar voor wat het was. De volgende morgen
was het best op tijd opstaan. Ik dacht dat ik eindelijk een keertje kon
uitslapen voor een show knallen ze me nog om 7:00 uit mijn mand! Op naar
het ontbijt! Ja…. Mijn baasjes natuurlijk, ik zat weer tegen mijn droge
brokjes aan te kijken! Ff later was ik er klaar voor. Eerst waren er 2
andere rassen dus het duurde eventjes. Maar bij de bouviers was ik vrij
snel aan de beurt. Eerst een puppyreutje daarna mocht ik de ring in….
Daar stond ik dan. Ik verstond er geen woord van alles was in het Duits.
Zelfs mijn vrouwtje begon zo gek te praten. Ik had dus weer een moment
van twijfel of het met haar nog wel goed ging. Daar gingen we dan… De
ring was best groot, ik schat 10m bij 20m. Voor mij is dat natuurlijk
geen probleem. En voor mijn vrouwtje viel het nog net mee. Meneer de
keurmeester scheen er lol in te hebben de mensen eens flink te laten
rennen. We begonnen met 3 rondjes warmdraaien. Lekker als je zo lang in
de bench gelegen hebt. Daarna mocht ik als eerste naar keurmeester
meneer Dr. Peper.
|
Zo noemde de mensen hem.
Toen zag ik het, het was die meneer die gisteravond mijn koppie zo goed
had gevoeld en zo aardig deed! Gezellig! Ik was nog eventjes aan het
twijfelen of ik hem ook uitbundig wilde begroeten maar besloot netjes te
blijven staan en hem keurig netjes één pootje uit het staan te geven. Ja!
Ik ben netjes opgevoed hoor! Weer werd mijn koppie gevoeld en die meneer
zei “vorzüglig”, hij had beter gewoon schnitzel kunnen zeggen dan wist
ik tenminste meteen dat het om eten ging. Ik neem tenminste aan dat ze
het over het eten van gisteravond hadden. Ik besloot maar eens mijn
vrouwtje aan te kijken …. ik kan namelijk lezen en schrijven met mijn
vrouwtje en aangezien ik ff geen pen bij me had besloot ik op de
ondertiteling over te gaan. Uh??? “vorzüglig”betekent uitmuntend??? En
daar ging hij verder. Bovenlijn en porporties ‘vorzüglig’, hoekingen ‘vorzüglig’,
borst ‘vorzüglig’. Wat ben ik blij dat het uitmuntend betekend en niet
schnitzel, want dat lijkt me nogal lastig lopen met al die schnitzels op
je lijf. Bovendien vond hij mij helemaal ‘vorzüglig’. Stel je voor.
Levensgevaarlijk in het land van de schnitzels. Toen hij klaar was met
mij overal te kriebelen, bewonderen (en schnitzels op te plakken) zei
hij tegen mijn vrouwtje in het Duits. Lopen jullie maar a.u.b. even naar
de andere kant en niet daar waar die andere staan want dit is zo’n mooie
bouvier het zou zonde zijn als daar wat mee zou gebeuren…. Uh… Wauwie.
Blij dat ik van die stoere lange haren op mijn wangen heb staan, kon
lekker niemand zien dat ik nogal bloosde van dat pracht compliment.
Later kwam er nog een bouvier mijn kant uit.
Daarna werden de andere naar een nummer gewezen behalve ik en die andere
van mijn kant. Hij naast me was de een kampioen van Duitsland. Daar
stond ik dan, meneer de keurmeester begon het publiek uit te leggen
waarom hij zo moeilijk kon kiezen. Hij is mooier, kijk hem nu toch eens
staan wat een pracht boef, een uniek exemplaar! Uh???? Heb ik een
brilletje nodig?? Wijst hij naar mij?? Perfecte vorm, alles perfect
volgens de raskenmerken van een bouvier. En hij, ja hij wees toch echt
op mijn buurman, is iets minder maar bijna perfect. Hij stond daar te
twijfelen en twijfelen. Het leek wel een uur! Laat me even denken zei
hij, weet jullie wat, loop nog maar een keertje allebei op en neer.
Hoera, weer ff op mijn mooist lopen. Ik deed natuurlijk weer netjes mijn
best en ik loop ook heel erg mooi, (ik zou best ergens ver weg familie
van de Lippizaners kunnen zijn of zo) maar….. Een bouvier die wat ouder
is loopt en beetje zo van plof, plof, plof. Net zoals een bouvier die
een stukkie dikker is. Maar toen zei de keurmeester en hij loopt
volwassener, terwijl hij naar mijn buurman wees. Daarna ging hij weer
effe verder met twijfelen liep naar mijn buurman en zette hem eens goed
neer….. “Zo”, zei hij. Dat was wat de beslissing maakte. Wat was het
spannend! Bijna was ik eerste, maar net niet. De keurmeester gaf mijn
vrouwtje een hand en zei : “Laat hem wat meer langs de fiets rennen en
dan zijn de rollen de volgende keer omgedraaid”. Maar mijn vrouwtje was
mega blij, alsof ik eerste was geworden. Wat een mooie complimenten heb
ik gekregen en ben ook wel heel trots op mezelf! Mijn vrouwtje vond het
heel erg fijn dat de keurmeester veel vertelde. Hij legde uit hoe een
bouvier er volgens de rasstandaard uit moest zien en wat er bij vele op
het oog mooie bouviers toch niet helemaal in orde is. Meneer Peper
keurde niet volgens zijn eigen smaak, maar hoe een bouvier moest zijn.
Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Het was behalve een hele mooie
zonnige dag,was het heel leerzaam en een pracht resultaat! Op mijn
keurverslag staat namelijk V2, Res. Anw. DT. Jug. CH. VDH und Club. Dus
de punten zijn dit keer voor mij want hij was al kampioen!
Kortom, wat hebben we genoten van het weekend in Lüneburg.
Een knuffel van Nolan.
|