Nolan-Xena
Pedrolooparishoeve


Help! Mijn baasjes draaien door…
Nu heb ik me toch een halve ‘wereldreis’ gemaakt. Ik ben met mijn baasjes naar Lüneburg geweest om daar mee te doen aan de show van de Duitse bouviervereniging. We waren nog nooit zo ver weg geweest, dus dat moest ook een keertje geprobeerd worden. Net zoals ik ook altijd van alles nieuws moet uitproberen doen mijn baasjes dat dus ook. Na een half uurtje rijden dacht ik, “hoera we zijn er!”. Foutje…. we stopten alleen maar om samen met een paar andere mensen en hun hond verder te rijden. Na het volgende half uurtje begon ik me langzaam af te vragen of we er nog niet waren en na nog een uurtje waren we er nog niet. Ik begon er nu bijna aan te twijfelen of mijn baasjes toch niet helemaal gek geworden waren. Soms stopten we, dan mocht ik ff lekker eruit en ff met de andere hondjes spelen, maar zeg eens wat een onzin. Als je mij wilt laten spelen ga je toch niet eerst uren rijden??? Na een nog een half uur ben ik maar gestopt me zorgen te maken over mijn baasjes. Want beter een goede gek dan helemaal geen gek als baasje. Gelukkig zijn we toch nog ergens aangekomen. Het werd tijd.
’s Avonds zijn we gezellig met 10 baasjes gaan eten en wij mochten er lekker allemaal bij zijn. Dat was best gezellig. Toen we zaten te eten kwamen er nog 3 meneren aan de tafel naast ons zitten. Eentje was er heel erg aardig tegen mij. Knuffelde mij meteen bij binnenkomst. Voelde wel een beetje heel erg goed aan mijn kopje voor de vorm (!?!?!). Dat vond ik best een beetje vreemd. Maar ja, iedereen vind mij nog steeds eeeeeeenig, dus ik liet het maar voor wat het was. De volgende morgen was het best op tijd opstaan. Ik dacht dat ik eindelijk een keertje kon uitslapen voor een show knallen ze me nog om 7:00 uit mijn mand! Op naar het ontbijt! Ja…. Mijn baasjes natuurlijk, ik zat weer tegen mijn droge brokjes aan te kijken! Ff later was ik er klaar voor. Eerst waren er 2 andere rassen dus het duurde eventjes. Maar bij de bouviers was ik vrij snel aan de beurt. Eerst een puppyreutje daarna mocht ik de ring in…. Daar stond ik dan. Ik verstond er geen woord van alles was in het Duits. Zelfs mijn vrouwtje begon zo gek te praten. Ik had dus weer een moment van twijfel of het met haar nog wel goed ging. Daar gingen we dan… De ring was best groot, ik schat 10m bij 20m. Voor mij is dat natuurlijk geen probleem. En voor mijn vrouwtje viel het nog net mee. Meneer de keurmeester scheen er lol in te hebben de mensen eens flink te laten rennen. We begonnen met 3 rondjes warmdraaien. Lekker als je zo lang in de bench gelegen hebt. Daarna mocht ik als eerste naar keurmeester meneer Dr. Peper.

Zo noemde de mensen hem. Toen zag ik het, het was die meneer die gisteravond mijn koppie zo goed had gevoeld en zo aardig deed! Gezellig! Ik was nog eventjes aan het twijfelen of ik hem ook uitbundig wilde begroeten maar besloot netjes te blijven staan en hem keurig netjes één pootje uit het staan te geven. Ja! Ik ben netjes opgevoed hoor! Weer werd mijn koppie gevoeld en die meneer zei “vorzüglig”, hij had beter gewoon schnitzel kunnen zeggen dan wist ik tenminste meteen dat het om eten ging. Ik neem tenminste aan dat ze het over het eten van gisteravond hadden. Ik besloot maar eens mijn vrouwtje aan te kijken …. ik kan namelijk lezen en schrijven met mijn vrouwtje en aangezien ik ff geen pen bij me had besloot ik op de ondertiteling over te gaan. Uh??? “vorzüglig”betekent uitmuntend??? En daar ging hij verder. Bovenlijn en porporties ‘vorzüglig’, hoekingen ‘vorzüglig’, borst ‘vorzüglig’. Wat ben ik blij dat het uitmuntend betekend en niet schnitzel, want dat lijkt me nogal lastig lopen met al die schnitzels op je lijf. Bovendien vond hij mij helemaal ‘vorzüglig’. Stel je voor. Levensgevaarlijk in het land van de schnitzels. Toen hij klaar was met mij overal te kriebelen, bewonderen (en schnitzels op te plakken) zei hij tegen mijn vrouwtje in het Duits. Lopen jullie maar a.u.b. even naar de andere kant en niet daar waar die andere staan want dit is zo’n mooie bouvier het zou zonde zijn als daar wat mee zou gebeuren…. Uh… Wauwie. Blij dat ik van die stoere lange haren op mijn wangen heb staan, kon lekker niemand zien dat ik nogal bloosde van dat pracht compliment. Later kwam er nog een bouvier mijn kant uit.
Daarna werden de andere naar een nummer gewezen behalve ik en die andere van mijn kant. Hij naast me was de een kampioen van Duitsland. Daar stond ik dan, meneer de keurmeester begon het publiek uit te leggen waarom hij zo moeilijk kon kiezen. Hij is mooier, kijk hem nu toch eens staan wat een pracht boef, een uniek exemplaar! Uh???? Heb ik een brilletje nodig?? Wijst hij naar mij?? Perfecte vorm, alles perfect volgens de raskenmerken van een bouvier. En hij, ja hij wees toch echt op mijn buurman, is iets minder maar bijna perfect. Hij stond daar te twijfelen en twijfelen. Het leek wel een uur! Laat me even denken zei hij, weet jullie wat, loop nog maar een keertje allebei op en neer. Hoera, weer ff op mijn mooist lopen. Ik deed natuurlijk weer netjes mijn best en ik loop ook heel erg mooi, (ik zou best ergens ver weg familie van de Lippizaners kunnen zijn of zo) maar….. Een bouvier die wat ouder is loopt en beetje zo van plof, plof, plof. Net zoals een bouvier die een stukkie dikker is. Maar toen zei de keurmeester en hij loopt volwassener, terwijl hij naar mijn buurman wees. Daarna ging hij weer effe verder met twijfelen liep naar mijn buurman en zette hem eens goed neer….. “Zo”, zei hij. Dat was wat de beslissing maakte. Wat was het spannend! Bijna was ik eerste, maar net niet. De keurmeester gaf mijn vrouwtje een hand en zei : “Laat hem wat meer langs de fiets rennen en dan zijn de rollen de volgende keer omgedraaid”. Maar mijn vrouwtje was mega blij, alsof ik eerste was geworden. Wat een mooie complimenten heb ik gekregen en ben ook wel heel trots op mezelf! Mijn vrouwtje vond het heel erg fijn dat de keurmeester veel vertelde. Hij legde uit hoe een bouvier er volgens de rasstandaard uit moest zien en wat er bij vele op het oog mooie bouviers toch niet helemaal in orde is. Meneer Peper keurde niet volgens zijn eigen smaak, maar hoe een bouvier moest zijn. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Het was behalve een hele mooie zonnige dag,was het heel leerzaam en een pracht resultaat! Op mijn keurverslag staat namelijk V2, Res. Anw. DT. Jug. CH. VDH und Club. Dus de punten zijn dit keer voor mij want hij was al kampioen!

Kortom, wat hebben we genoten van het weekend in Lüneburg.

Een knuffel van Nolan.

 


 

Klik hier voor terug naar onze kanjers|